بیاناتی فرهنگ اسلامی

(از الله طلب آمرزش می‌كنم [سه مرتبه] الهى تو سلامى، و سلامتى از جانب تو است، تو بسيار بابركتى، اى صاحب عظمت و بزرگى).

67/2 ((لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ، اللَّهُمَّ لاَ مَانِعَ لِمَا أَعْطَيْتَ، وَلاَ مُعْطِيَ لِمَا مَنَعْتَ، وَلاَ يَنْفَعُ ذَا الْجَدِّ مِنْكَ الْجَدُّ))[2].

(معبودى «بحق» بجز الله، وجود ندارد. شريكى ندارد، پادشاهى از آنِ اوست، ستايش شايسته‏ى اوست، و او بر هر چيزى توانا است، الهى! آن چه تـو بـدهى، هيچ كس مانع آن نمی‌گردد، و آنچه تو منع كنى، هيچ كس نمىتواند آنرا بدهد. توانگر، او را ثروتش از عذاب تو نجات نمی‌دهد، و «تمامی‌شكوه و» ثروت از آنِ تو است).

68/3 ((لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ، وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ. لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إِلاَّ بِاللهِ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ، وَلاَ نَعْبُدُ إِلاَّ إِيَّاهُ، لَهُ النِّعْمَةُ وَلَهُ الْفَضْلُ وَلَهُ الثَّنَاءُ الْحَسَنُ، لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ مُخْلِصِيْنَ لَهُ الدِّيْنَ وَلَوْ كَرِهَ الْكَافِرُوْنَ))[3].

(معبودى بجز الله «بحق» وجود ندارد، يگانه اوست و شريكى ندارد، پادشاهى از آنِ اوست، و ستايش مخصوص اوست، و او بر هر چيز توانا است. هيچ نيروى بازدارنده از گناهان و توفيق دهنده به نيكى، به جز الله وجود ندارد. هيچ معبودى جز او «بحق» نيست. جز او كسى ديگر را عبادت نمی‌ كنيم، نعمت و فضل از آنِ اوست، ستايش نيكو مخصوص اوست، معبودى بجز او وجود ندارد، همه‏ى ما با اخلاص او را بندگى می‌كنيم هر چند كافران دوست نداشته باشند).

69/4 ((سُبْحَانَ اللهِ، وَالْحَمْدُ لِلَّهِ، وَاللهُ أَكْبَرُ [33 سپس], لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ، وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ))[4].

(بجز الله يگانه، ديگر معبودى نيست، شريكى ندارد، پادشاهى از آنِ اوست، ستايش شايسته اوست، و او بر هر چيز تواناست).

70/5 بسم الله الرحمن الرحيم . ﴿قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ * اللَّهُ الصَّمَدُ * لَمْ يَلِدْ وَلَمْ يُولَدْ * وَلَمْ يَكُن لَّهُ كُفُواً أَحَدٌ﴾.

(به نام خداوند بخشنده‏ى مهربان (بگو خدا يگانه است، خدا، بى نياز است، نه زاده، و نه زاده شده است، و نه همتايى دارد). 

بسم الله الرحمن الرحيم. ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ * مِن شَرِّ مَا خَلَقَ * وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ * وَمِن شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِي الْعُقَدِ * وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ﴾.

(به نام خداوند بخشنده‏ى مهربان (بگو پناه مىبرم به خداوند سپيده دم. از شرّ آنچه آفريده است، و از شرّ شب بدانگاه كه كاملاً فرا مىرسد، و از شرّ كسانى كه در گره ها می‌دمند، و از شرّ حسود بدانگاه كه حسد مىورزد).

بسم الله الرحمن الرحيم. ﴿قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ * مَلِكِ النَّاسِ * إِلَهِ النَّاسِ * مِن شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ * الَّذِي يُوَسْوِسُ فِي صُدُورِ النَّاسِ * مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ﴾[5].

(به نام خداوند بخشنده‏ى مهربان، (بگو پناه مىبرم به پروردگار مردمان، به مالِك و حاكِم «واقعى» مردم، به معبودِ «بحقِ» مردم، از شرّ وسوسه‏گرى كه واپس مىرود، از وسوه‏گرى است كه در سينه‏هاى مردم به وسوسه مىپردازد، «در سينه‏هاى مردمانى» از جن‏ها و انسان‏ها). [بعد از هر نماز خوانده شوند].

71/6  ﴿اللّهُ لاَ إِلَـهَ إِلاَّ هُوَ الْحَيُّ الْقَيُّومُ لاَ تَأْخُذُهُ سِنَةٌ وَلاَ نَوْمٌ لَّهُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الأَرْضِ مَن ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلاَّ بِإِذْنِهِ يَعْلَمُ مَا بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلاَ يُحِيطُونَ بِشَيْءٍ مِّنْ عِلْمِهِ إِلاَّ بِمَا شَاء وَسِعَ كُرْسِيُّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأَرْضَ وَلاَ يَؤُودُهُ حِفْظُهُمَا وَهُوَ الْعَلِيُّ الْعَظِيمُ﴾[6]. بعد از هر نماز خوانده شود.

(خداوند هيچ معبودى «بحق» جز او نيست، خداوندى كه زنده و قائم به ذات خويش است، هيچ گاه خواب سبك و سنگين او را فرا نمی‌گيرد، براى اوست آنچه در آسمان‏ها و زمين است، كيست كه نزد او جز به فرمانش شفاعت كند، آنچه را پيش روى آنها «بندگان» و پشت سر آنهاست می‌داند، و از گذشته و آينده‏ى آنان آگاه است، آنها جز به مقدارى كه او بخواهد احاطه به علم او ندارند، كرسى او آسمان‏ها و زمين را در برگرفته و حفظ و نگهدارى آسمان و زمين براى او گران نيست، و او بلند مرتبه و باعظمت است).

72/7 ((لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، لَهُ الْمُلْكُ وَلَهُ الْحَمْدُ يُحْيِيْ وَيُمِيْتُ وَهُوَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيْرٌ))[7].

(معبودى بجز الله يگانه نيست، شريكى ندارد، پادشاهى از آنِ اوست و ستايش مر او راست، زنده می‌كند و مىميراند، و او بر هر چيز تواناست).

73/8 ((اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْأَلُكَ عِلْماً نَافِعاً، وَرِزْقاً طَيِّباً وَعَمَلاًً مُتَقَبَّلاً))[8]. پس از اتمام نماز صبح خوانده شود.

(الهى! از تـو علم سـودمنـد، روزى پاك و عمل مقبـول را می‌خواهم).

------------------------

[1] مسلم1/414.

[2] البخارى 1/255 و مسلم 1/414.

[3]مسلم 1/415. 

[4] مسلم 1/418 «كسى كه آنرا بعد از هر نماز بگويد گناهش بخشوده مىشود! هر چند به اندازه‏ى كف دريا باشد». مسلم 1/418.

[5] أبو داود2/86 والنسائي 3/ 68 ونگا: صحيح الترمذي 2/8، سوره‏هاى سه گانه را معوذات مىگويند. نگا: فتح الباري 9/62.

[6] هر كس پس از هر نماز آنرا بخواند مانعي از ورود بهشت او نمىشود مگر مردنش. النسائي در كتاب: (عمل اليوم والليله) شماره‏ى 100، وابن السني شماره‏ى 121 وألباني در صحيح الجامع 5/339 وسلسله الأحاديث الصحيحه 2/697 شماره‏ى 972.

[7] الترمذي 5/515 وأحمد 4/227 ونگا: تخريج آن در كتاب زاد المعاد 1/300.

[8] ابن ماجه وغيره ونگا: صحيح ابن ماجه 1/152 ومجمع الزوائد 10/111.