بیاناتی فرهنگ اسلامی

((اللَّهُمَّ إِنِّيْ أَسْتَخِيْرُكَ بِعِلْمِكَ، وَأَسْتَقْدِرُكَ بِقُدْرَتِكَ، وَأَسْأَلُكَ مِنْ فَضْلِكَ الْعَظِيْمِ، فَإِنَّكَ تَقْدِرُ وَلاَ أَقْدِرُ، وَتَعْلَمُ وَلاَ أَعْلَمُ، وَأَنْتَ عَلاَّمُ الْغُيُوْبِ، اللَّهُمَّ إِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَـذَا الأَمْرَ ـ وَيُسَمِّيْ حَاجَتَـهُ ـ خَيْرٌ لِيْ فِيْ دِيْنِـيْ وَمَعَاشِيْ وَعَاقِبَـةِ أَمْرِيْ ـ أَوْ قَالَ: عَاجِلِهِ وَآجِلِهِ ـ فَاقْدِرْهُ لِيْ وَيَسِّرْهُ لِيْ ثُمَّ بَارِكْ لِيْ فِيْهِ، وَإِنْ كُنْتَ تَعْلَمُ أَنَّ هَذَا الأَمْرَ شَرٌّ لِيْ فِيْ دِيْنِيْ وَمَعَاشِيْ وَعَاقِبَةِ أَمْرِيْ ـ أَوْ قَـالَ: عَاجِلِهِِ وَآجِلِهِ ـ فَاصْرِفْهُ عَنِّيْ وَاصْرِفْنِيْ عَنْهُ وَاقْدِرْ لِيْ الْخَيْرَ حَيْثُ كَانَ، ثُمَّ أَرْضِنِيْ بِهِ))[1].

كسى كه از خالق، طلب خير نمايد و از مخلوق، مشورت بگيرد، و در كارش ثابت قدم باشد، پشيمان نمی‌شود، خداوند می‌فرمايد: ((در كارها با مردم، مشوت كن، و هرگاه تصميم به انجام كارى گرفتى، به خدا توكل كن))[2].

(ترجمه‏ى دعا: اى الله! به وسيله‏ى علمت از تو طلب خير می‌كنم، و بوسيله‏ى قدرتت از تو توانايى می‌خواهم، از تو فضل بسيارت را مسألت مىنمايم، زيرا تو توانايى و من ناتوان، و تو می‌دانى و من نمی‌دانم، و تو داننده‏ى امور پنهان هستى. الهى! اگر در علم تو اين كار ـ حاجت خـود را نام مىبـرد ـ باعـث خير من در دين و آخرت است ـ يا می‌گويد: در حال و آينده‏ى كارم ـ آن را برايم مقدور و آسان بگردان، و در آن بركت عنايت فرما، و چنانچه در علم تو اين كار برايم در دنيا و آخرت باعث بدى است ـ يا می‌گويد: در حال و آينده‏ى كارم ـ پس آن را از من، و مرا از آن، منصرف بگردان، و خير را براى من هر كجا كه هست مقدّر نما، و آنگاه مرا با آن خشنود بگردان).

------------------------

[1] البخاري7/162.

[2] سوره آل عمران ، آيه: 159.