بیاناتی فرهنگ اسلامی

*🌹✍🏻تفسیر سوره مائده قسمت(2⃣2⃣) از آیه شریفه(107تا112)*💐✅
*📌سوره مائده  مدنی است،ودارای120آیه میباشد*
*🌱✍🏻أَعُوْذُ بِاللهِ مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيْمِ*

*✒از شيطان رانده شده به الله پناه میبرم.🏳🌷*

*🌿✍‌ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ*
*↩🖊به نام الله بسیار بخشنده و بسیار  مهربان ↪✅*

*🔄🔍آخرین  سخن درس بیست ویک تا اینجا بود که آيات‌ سه‌گانه‌ زير از نظر اعراب‌، لفظ و حكم‌، از دشوارترين‌ آيات‌ قرآني ‌است‌:↙«اي‌ مؤمنان‌! نصاب‌ شهادت‌ در ميان‌ شما» شهادت‌ در اينجا: عبارت‌ از گواهي‌اي‌ است‌ كه‌ از سوي‌ شهود ارائه‌ مي‌شود. آري‌! نصاب‌ شهادت‌ در ميان ‌شما «هنگامي‌ كه‌ مرگ‌ يكي‌ از شما حاضر آيد» حضور مرگ‌: حضور علائم‌ و نشانه‌هاي‌ آن‌ است‌ «اين‌ است‌ كه‌ در موقع‌ وصيت‌ بايد از ميان‌ خود دو تن‌ را» يعني‌: دو تن‌ از مردان‌ مسلمان‌ را «به‌ گواهي‌ در ميان‌ خود فراخوانيد كه‌ عادل‌ باشند» يعني‌: اين‌ دو تن‌ شاهد مسلمان‌ بايد عادل‌ باشند «يا دو تن‌ از غيرتان‌ را» يعني‌: از كفار را «به‌ گواهي‌ فراخوانيد، اگر در زمين‌ سفر كرده‌ باشيد» و گواه‌ مسلماني‌ موجود نبود «ومصيبت‌ مرگ‌ شما را فرارسيد» يعني‌: نشانه‌هاي‌ مرگتان‌ در رسيد. پس‌ در چنين‌شرايطي‌ مي‌توانيد دو تن‌ كافر را به‌ گواهي‌ فراخوانيد كه‌ بعد از مرگتان‌ حامل ‌وصيت‌تان‌ به‌سوي‌ ورثه‌تان‌ گردند و نيز حامل‌ مال‌ بجامانده‌ از شما به‌سوي‌ آنان ‌باشند.↙آيه‌ كريمه‌ دليل‌ جايز بودن‌ گواهي‌ اهل‌ ذمه‌ بر مسلمانان‌ در سفر و در مورد وصايا مي‌باشد. يعني‌: جواز گواه ‌گرفتن‌ كافر، مقيد به‌ دو شرط ياد شده‌ است‌. واگر به‌ گواهان‌ كافر مشكوك‌ شده‌ و عليه‌ آنها ادعاي‌ خيانت‌ كرديد: «آنان ‌را» براي‌ اداي‌ سوگند «بعد از نماز» عصر، يا غيرآن‌ از نمازها «بازداريد». خاطرنشان‌ مي‌شود كه‌ اداي‌ سوگند و فيصله‌ قضايا بعد از نماز عصر در ميان‌ مسلمانان ‌مرسوم‌ بود. و حكمت‌ در سوگند دادن‌ بعد از نماز، تغليظ و به ‌تكان ‌واداشتن ‌وجدان‌ و ضمير سوگندخورنده‌ است‌ «پس‌ اگر در صداقت‌ آنان‌ شك‌ كرديد» و مردد بوديد «به‌ الله قسم‌ خورند» آن‌ دو تن‌ شاهد، به‌ اين‌ مضمون‌ «كه‌: ما اين‌ حق‌ را به‌ هيچ‌ قيمتي‌ نمي‌فروشيم» يعني‌: ما بهره‌مان‌ از سوي‌ خداوند جلّ جلاله را به‌ اين‌ متاع‌ ناچيز دنيا نمي‌فروشيم‌ تا به‌خاطر دستيابي‌ به‌ مال‌ دنيا، به‌نام‌ مقدس‌ او سوگند دروغ‌ يادكنيم‌! «هرچند كسي‌ كه‌ به‌نفع‌ او گواهي‌ مي‌دهيم‌، صاحب‌ قرابت‌ باشد» يعني‌: هرچندفرد (مشهودله‌) از نزديكان‌ ما باشد، ما قطعا حق‌ و راستي‌ را بر رضاي‌ وي‌ ترجيح‌مي‌دهيم‌ «و گواهي‌ الله را پنهان‌ نمي‌كنيم» يعني‌: گواهي‌اي‌ را كه‌ خداي‌ عزوجل‌ به ‌نگهداري‌ و بزرگداشت‌ آن‌ امر كرده‌، پنهان‌ نمي‌كنيم‌ «كه‌ در غير اين‌ صورت‌، از گناهكاران‌ خواهيم‌ بود» اين‌ جمله‌ نيز در حكم‌ قسم‌ داخل‌ است‌.🔁🔎*

2⃣
https://chat.whatsapp.com/KlKaObN3vfA1W4GlDHQKUO
1⃣
https://chat.whatsapp.com/BlzTErExuBB9pUfnbYJf7N

*https://t.me/gmohammaade*

🌳↙فَإِنْ عُثِرَ عَلَى أَنَّهُمَا اسْتَحَقَّا إِثْماً فَآخَرَانِ يِقُومَانُ مَقَامَهُمَا مِنَ الَّذِينَ اسْتَحَقَّ عَلَيْهِمُ الأَوْلَيَانِ فَيُقْسِمَانِ بِاللّهِ لَشَهَادَتُنَا أَحَقُّ مِن شَهَادَتِهِمَا وَمَا اعْتَدَيْنَا إِنَّا إِذاً لَّمِنَ الظَّالِمِينَ ‏(107)

🌻📍«و اگر معلوم‌ شد كه‌ آن‌دو دستخوش‌ گناه‌ شده‌اند» يعني‌: اگر بعد از اجراي‌ مراسم ‌تحليف‌، آگاهي‌ حاصل‌ شد كه‌ آن‌ دو شاهد، يا آن‌ دو وصي‌، با دروغ ‌گفتن‌ درشهادت‌ يا در سوگند، يا با ظهور خيانتي‌ ديگر مرتكب‌ گناهي‌ گرديده‌اند؛ «پس‌ دوكس‌ ديگر بجاي‌ آنها بايستند كه‌ قرابت‌ نزديكتري‌ به‌ متوفي‌ داشته‌ باشند» يعني‌: دوتن‌ ديگر كه‌ از نزديكان‌ متوفي‌ باشند، بجاي‌ آن‌ دو، جهت‌ اداي‌ سوگند عليه‌ آنها بپا ايستند و بر آنچه‌ كه‌ حق‌ و حقيقت‌ است‌؛ شهادت‌ بدهند يا سوگند بخورند «از گروهي‌ كه‌ هر يك‌ از دو گواه‌ دروغ‌ به‌ زبردستي‌ بر آنان‌، مال‌ را حق‌ خود ساخت» يعني‌: اين‌ دو تن‌ شاهد نزديك‌ به‌ متوفي‌، از كساني‌ باشند كه‌ از سوي‌ آن‌ دو شاهد اول‌، بر آنان‌ جفا رفته‌ و ستم‌ شده‌ است‌ «پس‌ به‌ الله سوگند خورند كه‌ گواهي‌ ما درست‌تر ازگواهي‌ آن‌ دو است» يعني: عليه‌ دو شاهد كافر سوگند ياد كنند كه‌: شهادت‌ ما ازشهادت‌ آنها درست‌تر است‌ و آنها دروغگو و خائن‌ هستند و ما امانت‌دار وراستگو «و ما از حد تجاوز نكرده‌ايم» يعني‌: ما اين‌ سوگند را عليه‌ آنها به‌ دروغ‌ و بهتان‌ نخورده‌ايم‌ «و در غير اين‌ صورت‌ از ستمكاران‌ باشيم» اگر در كارمان‌ دروغ‌ و دغلي‌ وجود داشته‌ باشد.

❄✒ذَلِكَ أَدْنَى أَن يَأْتُواْ بِالشَّهَادَةِ عَلَى وَجْهِهَا أَوْ يَخَافُواْ أَن تُرَدَّ أَيْمَانٌ بَعْدَ أَيْمَانِهِمْ وَاتَّقُوا اللّهَ وَاسْمَعُواْ وَاللّهُ لاَ يَهْدِي الْقَوْمَ الْفَاسِقِينَ ‏(108)

🌼✏«اين» روش‌ «نزديكتر است‌ به‌ آن‌ كه‌ شهادت‌ را بر وجه‌ آن‌ ادا كنند» يعني‌: اين ‌روش‌ نزديكتر به‌ آن‌ است‌ كه‌ گواهان‌ بردارنده‌ گواهي‌ وصيت‌، گواهي‌ را بر وجه ‌درست‌ و به‌طور شايد و بايد آن‌ ادا كنند و آن‌ را تحريف‌ و تبديل‌ نكرده‌ و در آن ‌خيانت‌ نورزند «يا از آن‌ بترسند كه‌ سوگندها بعد از سوگندهاي‌ آنان‌ برگردانده ‌شود» يعني‌: اين‌ روش‌ نزديكتر به‌ آن‌ است‌ كه‌ گواهان‌ وصيت‌ ايمن‌ باشند از اين ‌ترس‌ كه‌ سوگندها به‌ ورثه‌ برگردانده‌ شده‌ و آنها برخلاف‌ گواهي‌ آنان‌ سوگند بخورند زيرا اگر كسي‌ بداند كه‌ بعد از سوگند وي‌، سوگند ديگري‌ از جانب‌ مدعي ‌نخواهد بود، سوگند دروغ‌ مي‌خورد لذا سوگند ورثه‌ بعد از سوگند شهود وصيت‌، سبب‌ مي‌شود تا شهود وصيت‌ از سوگند خوردن‌ به‌دروغ‌، پرهيز و احتياط كنند «و از خدا پروا داريد» در امر خيانت‌ و سوگند دروغ‌ «و حكم‌ او را بشنويد» به‌ شنيدن ‌پذيرش‌ و اجابت‌ «و الله گروه‌ فاسقان‌ را راه‌ نمي‌نمايد» يعني‌: بيرون‌روندگان‌ از دايره‌ اطاعت‌ خود را به‌ حق‌ راهياب‌ نمي‌گرداند.

🌿📍حاصل‌ معناي‌ دو آيه‌ كريمه‌ فوق‌ اين‌ است‌: اگر به‌ كسي‌ نشانه‌هاي‌ مرگ ‌دررسد، بايد وصيت‌ كند و دو تن‌ شاهد عادل‌ مسلمان‌ را بر وصيت‌ خود گواه ‌بگيرد و چنانچه‌ در سفر بود و جز كافران‌ كس‌ ديگري‌ در حول‌وحوش‌ وي‌ نبود و دو تن‌ شاهد مسلمان‌ نيافت‌، جايز است‌ تا دو تن‌ شاهد كافر را بر وصيت‌ خويش ‌گواه‌ بگيرد. سپس‌ اگر ورثه‌ شخص‌ وصيت‌كننده‌، در گواهي‌ آن‌ دو تن‌ شك ‌كردند، بايد آن‌ دو كافر به‌ خداوند جلّ جلاله سوگند بخورند بر اين‌ كه‌: به‌حق‌ شهادت ‌داده‌ و چيزي‌ از شهادت‌ را كتمان‌ نكرده‌اند و در مال‌ متروكه‌ متوفي‌ كه‌ به‌ آنها سپرده‌، خيانت‌ ننموده‌اند. آن‌گاه‌ اگر بعد از اين‌ سوگند، در عمل‌ خلاف ‌سوگندشان‌ به‌ظهور رسيد، يا تصور مي‌رفت‌ كه‌ چيزي‌ از تركه‌ متوفي‌ به‌ وجهي‌ از وجوه‌ در ملكيت‌ آن‌ دو تن‌ درآمده‌ است‌، در اين‌ هنگام‌، دو تن‌ از مردان‌ ورثه ‌متوفي‌، عليه‌ آن‌ دو گواه‌ كافر سوگند بخورند و بعد از آن‌ به‌ مفاد اين‌ سوگند عمل‌مي‌شود.

🌠✒از ابن‌عباس‌ رضی الله عنهما دربيان‌ سبب‌ نزول‌ اين‌ آيه‌ كريمه‌ روايت‌ شده‌ است‌ كه‌ فرمود: «تميم‌ داري‌ و عدي‌بن‌ بداء دو تن‌ از نصرانياني‌ بودند كه‌ در مكه‌ تجارت‌ مي‌كردند... و چون‌ رسول‌اكرم صلّی الله علیه و آله و سلّم به‌ مدينه‌ هجرت‌ كردند، آنان‌ مركز تجاري‌ خويش‌ را به‌ مدينه‌ انتقال‌ دادند. در مدينه‌، يك‌ تن‌ از مسلمانان‌ به‌نام‌ بديل ‌سهمي‌يكجا با آنان‌ به‌قصد تجارت‌ عازم‌ شام‌ گرديد، بديل‌ در راه‌ بيمار شد و احساس ‌كرد كه‌ از آن‌ بيماري‌ جان‌ به‌سلامت‌ نخواهد برد پس‌ به‌دست‌ خويش‌ وصيتي ‌نوشته‌ و آن‌ را در درون‌ كالاي‌ تجارتي‌اش‌ پنهان‌ نمود، آن‌گاه‌ وصيت‌ كرد و آنهارا بر وصيت‌ خويش‌ گواه‌ گرفت‌. و چون‌ درگذشت‌، آنها از ميان‌ كالاي‌ تجارتي‌اش‌ ظرفي‌ را كه‌ با طلا نقش‌ونگار يافته‌ بود، براي‌ خود برداشتند و چون‌ به‌مدينه‌ آمدند، ماجراي‌ بيماري‌ و مرگ‌ بديل‌ را به‌ خانواده‌اش‌ بازگفته و اموالش‌ رابه‌ آنان‌ سپردند. هنگامي‌كه‌ خانواده‌ بديل‌ كالايش‌ را گشودند، وصيت‌نامه‌ او را كه‌صورت‌ اموال‌ خود را نيز درآن‌ نوشته‌ بود، يافتند اما از آن‌ ظرف‌ خبري‌ نبود. لذا نزد رسول‌اكرم‌ صلّی الله علیه و آله و سلّم شكايت‌ نمودند، همان‌ بود كه‌ آيات‌ مباركه‌ نازل‌ شد...».

🌷📍ابن‌جرير طبري‌ مي‌گويد: «ترجيح‌ اين‌ است‌ كه‌ حكم‌ آيه‌ منسوخ‌ نيست‌ بلكه ‌محكم‌ است».

🌹✒يَوْمَ يَجْمَعُ اللّهُ الرُّسُلَ فَيَقُولُ مَاذَا أُجِبْتُمْ قَالُواْ لاَ عِلْمَ لَنَا إِنَّكَ أَنتَ عَلاَّمُ الْغُيُوبِ ‏(109)

🌷✏«روزي‌ كه‌ خدا، پيامبران‌ را گرد مي‌آورد» كه‌ همانا روز قيامت‌ است‌. مخاطب‌ آيه ‌مؤمنانند كه‌ بايد اين‌ روز را به‌ياد آورند، يا از آن‌ حذر كنند. آري‌! روزي‌ كه‌خداوند جلّ جلاله پيامبران‌ را گرد مي‌آورد «پس‌ مي‌فرمايد: چه‌ پاسخي‌ به‌ شما داده ‌شد؟» يعني‌: امت‌هايتان‌ كه‌ خداي‌ عزوجل‌ شما را به ‌سوي‌ آنان‌ برانگيخت‌، به‌شما چه‌ پاسخي‌ دادند؟ «مي‌گويند: ما علمي‌ نداريم‌، تويي‌ كه‌ داناي‌ رازهاي‌ نهاني» باآن‌ كه‌ پيامبران علیهم السلام به‌ چگونگي‌ پاسخي‌ كه‌ امت‌هايشان‌ به‌ ايشان‌ داده‌اند دانا بودند ولي‌ به‌منظور اظهار عجز و ناتواني‌ خود در پيشگاه‌ خداي‌ علام‌الغيوب‌، چنين‌ گفته ‌و پاسخ‌ اين‌ سؤال‌ حق‌ تعالي‌ را به‌ خود وي‌ تفويض‌ كردند. به‌ قولي‌ديگر:پيامبران علیهم السلام از هول‌ و وحشت‌ عرصه‌ محشر، پاسخ‌ امت‌هايشان‌ را از ياد بردند. واين‌ قولي‌ است‌ كه‌ مي‌تواند يكجا كننده‌ اين‌ سخن‌شان‌ با گواهي‌اي‌ باشد كه‌ بعدا درباره‌ امت‌هايشان‌ مي‌دهند. به‌ قولي‌ديگر: محتمل‌ است‌ كه‌ مراد پيامبران علیهم السلام اين‌باشد كه‌: ما به‌ اخلاص‌ امت‌هايمان‌ علمي‌ نداريم‌ زيرا فقط تويي‌ كه‌ داناي‌ آشكار و نهان‌ هستي‌.

🌲↙إِذْ قَالَ اللّهُ يَا عِيسى ابْنَ مَرْيَمَ اذْكُرْ نِعْمَتِي عَلَيْكَ وَعَلَى وَالِدَتِكَ إِذْ أَيَّدتُّكَ بِرُوحِ الْقُدُسِ تُكَلِّمُ النَّاسَ فِي الْمَهْدِ وَكَهْلاً وَإِذْ عَلَّمْتُكَ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَالتَّوْرَاةَ وَالإِنجِيلَ وَإِذْ تَخْلُقُ مِنَ الطِّينِ كَهَيْئَةِ الطَّيْرِ بِإِذْنِي فَتَنفُخُ فِيهَا فَتَكُونُ طَيْراً بِإِذْنِي وَتُبْرِئُ الأَكْمَهَ وَالأَبْرَصَ بِإِذْنِي وَإِذْ تُخْرِجُ الْمَوتَى بِإِذْنِي وَإِذْ كَفَفْتُ بَنِي إِسْرَائِيلَ عَنكَ إِذْ جِئْتَهُمْ بِالْبَيِّنَاتِ فَقَالَ الَّذِينَ كَفَرُواْ مِنْهُمْ إِنْ هَذَا إِلاَّ سِحْرٌ مُّبِينٌ ‏(110)

🌿✒«هنگامي‌ كه‌ خداوند گفت‌: اي‌ عيسي‌ پسرم‌ مريم‌! نعمت‌ مرا بر خود و بر مادرت ‌به‌ياد آور» ابن‌كثير مي‌گويد: «يادآوري‌ اين‌ نعمت‌ به‌ عيسي علیه السلام بعد از بالابردن‌ وي ‌به‌سوي‌ آسمان‌ بود. يا اين‌ يادآوري‌ به‌ وي‌ در روز قيامت‌ است‌ و تعبير از آن‌ به‌صيغه‌ ماضي‌، براي‌ آن‌ است‌ كه‌ بر وقوع‌ حتمي‌ آن‌ دلالت‌ كند». هدف‌ از يادآوري‌ نعمت‌ براو و بر مادرش‌، همانا آشنا ساختن‌ امت‌ها به‌ كرامت‌، علو مقام ‌و رفعت‌ شأني‌ است‌ كه‌ خداوند جلّ جلاله آن‌دو را بدان‌ مفتخر، معزز و ممتاز گردانيد چنان‌كه‌ اين‌ يادآوري‌، دربرگيرنده‌ توبيخ‌ كساني‌ نيز هست‌ كه‌ آن‌ دو را به‌ خدايي‌ گرفتند زيرا آنان‌ در واقع‌ از اين‌ حقيقت‌ غفلت‌ كرده‌اند كه‌ اين‌ انعام‌ها بر عيسي‌ و مادرش‌ همه‌ از جانب‌ خداي‌ سبحان‌ بوده‌ و آن‌دو، بندگاني‌ از زمره‌ بندگان‌ وي‌اند كه‌ از اين‌ نعمت‌هايش‌ برخوردار شده‌اند پس‌ عيسي‌ و مريم‌ هيچ‌ صلاحيت‌ وقدرتي‌، افزون‌ برآنچه‌ كه‌ خداي‌ سبحان‌ به‌ آنها عنايت‌ كرده‌، ندارند. آري‌! نعمت‌ مرا بر خود و بر مادرت‌ به‌ياد آور «آن‌گاه‌ كه‌ تو را تأييد كردم» ⬇

🌼✏يعني‌: نيرو دادم‌ «به‌ روح‌القدس» يعني‌: روح‌ پاكي‌ كه‌ خداوند جلّ جلاله عيسي علیه السلام را به‌ آن ‌مخصوص‌ گردانيد. به‌ قولي‌: روح‌القدس‌، جبرئيل علیه السلام است‌. يعني‌: تو را به‌وسيله ‌جبرئيل‌ تأييد و تقويت‌ كردم‌ «با مردمان‌ در گهواره» به‌ اعجاز «سخن‌مي‌گفتي» در حال‌ كودكي‌ «و در ميانسالي» نيز سخن‌ مي‌گفتي‌، و سخن‌ گفتنت‌ در هر دو حالت‌، هيچ‌ تفاوتي‌ باهم‌ نداشت‌ «و آن‌گاه‌ كه‌ به‌ تو كتاب‌ را آموختم» يعني‌: خط و سواد، يا مطلق‌ كتاب‌ ـ يعني‌ جنس‌ آن‌ را «و حكمت»⬇

🌱📍 يعني‌: سخن‌ محكم ‌و استوار را «و تورات» يعني‌: كتاب‌ موسي علیه السلام را «و انجيل‌ را» يعني‌: كتابي‌ را كه ‌بر خودت‌ وحي‌ كردم‌ «و آن‌گاه‌ كه‌ به‌ اذن‌ من‌ از گل‌ به‌شكل‌ پرنده‌ مي‌ساختي‌، آن‌گاه‌ در آن‌ مي‌دميدي‌ پس‌ به‌اذن‌ من‌ پرنده‌اي‌ مي‌شد» متحرك‌ و زنده‌، مانند ساير پرندگان‌ «و كور مادرزاد و پيس‌ را به‌اذن‌ من‌ شفا مي‌دادي‌ و آن‌گاه‌ كه‌ مردگان‌ را بيرون ‌مي‌آوردي» زنده‌ از قبرهايشان‌ و اين‌ براي‌ تو معجزه‌اي‌ بزرگ‌ بود؛ «به ‌اذن ‌من» همه‌ اينها به‌ حكم‌ و فرمان‌ الهي‌ بود و عيسي علیه السلام در همه‌ اينها هيچ‌ نقشي‌ جز اين‌ نداشت‌ كه‌ فقط از امر الهي‌ پيروي‌ كند «و هنگامي‌ كه‌ بازداشتم» يعني‌: دفع‌كردم‌ و برگردانيدم‌ «از تو شر بني‌اسرائيل‌ را» وقتي‌ قصد كشتن‌ تو را كردند «آن‌گاه ‌كه‌ براي‌ آنان‌ حجتهاي‌ آشكار» ⬇

🌴↩يعني‌: معجزه‌هاي‌ روشن‌ «آوردي‌ پس‌ كساني‌ از آنان‌كه‌ كافر شده‌بودند گفتند: اينها جز سحر آشكار نيست» چون‌ در برابر درخشش‌ اين‌ معجزات‌ بزرگ‌ خيره‌ ماندند و تجلي‌ آنها، چشم‌ و روانشان‌ را پر ساخت‌، قادر به‌انكار كلي‌ آنها نشده‌ بلكه‌ آنها را به‌ سحر و جادو نسبت‌ دادند.

🌿↙وَإِذْ أَوْحَيْتُ إِلَى الْحَوَارِيِّينَ أَنْ آمِنُواْ بِي وَبِرَسُولِي قَالُوَاْ آمَنَّا وَاشْهَدْ بِأَنَّنَا مُسْلِمُونَ ‏(111)

🌴✒«و چون‌ وحي‌ كردم» يعني‌: الهام‌ كردم‌ «به‌سوي‌ حواريون‌، كه‌ به‌ من‌ و پيامبرم ‌ايمان‌ آوريد» پس‌ نور توحيد و اخلاص‌ را در دلهايشان‌ افگندم‌. به‌ قولي ‌ديگر معني‌اين‌ است‌: به‌ حواريون‌ بر زبان‌ پيامبرم‌ عيسي علیه السلام دستور دادم‌ كه‌ به‌ من‌ و رسالت ‌پيامبرم‌ ايمان‌ آوريد. حواريون‌: شاگردان‌ و پيروان‌ راستين‌ عيسي علیه السلام بودند «گفتند: ايمان‌ آورديم» يعني‌: آنها دعوت‌ عيسي علیه السلام را اجابت‌ كردند «و» گفتند: «گواه‌ باش‌ كه‌ ما مسلمانيم» يعني‌: پروردگارا! گواه‌ باش‌ به‌ اين‌ كه‌ ما در ايمان‌ خويش‌كاملا مخلص‌ و به‌ تو كاملا تسليم‌ هستيم‌.

🌻↩إِذْ قَالَ الْحَوَارِيُّونَ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ هَلْ يَسْتَطِيعُ رَبُّكَ أَن يُنَزِّلَ عَلَيْنَا مَآئِدَةً مِّنَ السَّمَاءِ قَالَ اتَّقُواْ اللّهَ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِينَ ‏(112)

🌺✏اين‌ آيه‌ بيانگر داستان‌ «مائده» است‌، داستاني‌ كه‌ اين‌ سوره‌ نسبت‌ خود را ازآن‌ بر گرفته‌.

🌷📍«هنگامي‌ كه‌ حواريون‌ گفتند: اي‌ عيسي‌ پسر مريم‌! آيا پروردگار تو مي‌تواند كه‌ بر ما مائده‌اي‌ از آسمان‌ فرو فرستد؟» به‌ قولي‌: اين‌ درخواست‌ حواريون‌ ازآن‌رو نبود كه‌ در توانايي‌ خداوند متعال‌ شك‌ كرده‌ باشند زيرا آنها به‌ قدرت‌ حق‌ تعالي‌ باور راسخ‌ داشتند بلكه‌ به‌ سبب‌ نياز آنها به‌ خوراكي‌ بود. به‌ قولي‌ديگر: آنها با درخواست‌ مائده‌، خواستار طمأنينه‌ و آرامش‌ قلبي‌ شدند چنان‌كه‌ ابراهيم علیه السلام گفت‌: (پروردگارا! به‌ من‌ بنمايان‌ كه‌ مردگان‌ را چگونه‌ زنده‌ مي‌كني‌...)«بقره/‌260». و آيه‌ بعد، گواه‌ هر دو قول‌ است‌ زيرا نياز به‌ خوراك‌ و اطمينان‌ قلبي‌هردو در آن‌ مطرح‌ شده‌ است‌. مائده‌: سفره‌اي‌ است‌ كه‌ بر آن‌ غذا نهاده‌ شده‌ باشد. عيسي علیه السلام در پاسخ‌ حواريون‌ «گفت‌: اگر مؤمنيد، از خدا پروا كنيد» يعني‌: چنانچه‌ در ايمان‌ خود راستگوييد، از خدا پروا كنيد و از اين‌ درخواست‌ و امثال ‌آن‌ صرف‌نظر نماييد زيرا از شأن‌ مؤمن‌ به‌دور است‌ كه‌ چنين‌ پيشنهاداتي‌ را به‌ حق‌ تعالي‌ ارائه‌ كند.
*(سُبْحَانَ اللَّهِ وَبِحَمْدِهِ، سُبْحَانَ اللَّهِ الْعَظِيمِ».بخارى:7563)*
::::::::::::::::::::::::::::
*✍ان شاءالله ادامه دارد......👉🏻*
*📚تفسير انوار قرآن سوره مائده  از آیه شریفه (107تا112)توشته:عبدالرووف مخلص📚*

*(تنظیم و نشر مسافر)*

*📱اشتراک؛+639380261426📲*

*گروه وکانال.بیاناتی فرهنگ اسلامی*

*https://t.me/gmohammaade*

*کتابخانه؛*
*http://t.me/Kittab_khanhe_islamic*

*فیسبوک*

*www.facebook.com/groups/870295356372685/*

*صفحه*

*www.facebook.com/muosafer*

*وبسایت؛*

*http://gmohammade.blogfa.com*

💐✅💐✅💐✅💐✅💐